Andy Warhol, een visionaire kunstenaar geassocieerd met de Pop Art beweging, revolutioneerde niet alleen de kunstwereld maar maakte ook een onuitwisbare indruk in de muziekindustrie door zijn innovatieve album cover designs.
Van de Velvet Underground tot The Rolling Stones, Warhol zijn creatieve geest straalde verder uit dan het canvas naar de wereld van vinyl, wat een langdurige impact houdt op de visuele en de auditieve landschappen.
Andy Warhol zijn Banana werd het meest internationaal erkend symbool van Warhol, de pionier van de Amerikaans Pop Art. Misschien is het meest emblematische album cover design van Warhol wel de iconische banaan die een deel uitmaakte van "The Velvet Underground & Nico" album (1967). De voorkant, met daarop een vibrante gepelde bananen sticker, vat Warhol zijn onderscheidende fusion van kunst en popcultuur samen.
De interactieve natuur van de peelbare bananen sticker moedigd luisteraars aan om zich te verdiepen in het album op een tactiel level, een unieke ervaring in de muziekwereld.
De New Yorkse rockband The Velvet Underground, gevonden door Lou Reed, zocht de regerende koning van de pop-art, Andy Warhol, op om het eerste album van hun band met Nico te beheren. Reed, lustig naar roem, wist dat deze collaboratie met Warhol voor een krachtige dynamiek zou zorgen, voorbestemd om publiciteit en roem te genereren.
Warhol zijn innovatieve albumcover met de afbeelding van een banaan, gecamoufleerd door een banaan pel sticker die fans konden pelen en een vleeskleurig fruit te zien kregen. Geschreven op de voorkant van het album net boven de banaan was de innovatieve “Peel Slowly And See”. Deze interactieve en artistieke sensatie zou een levenslang handelsmerk worden voor de band en voor Warhol.
“Het symbool heeft zich zo geïdentificeerd met The Velvet Underground … dat leden van het publiek, vooral degenen die naar rockmuziek luisteren, herkenden bijna direct het bananen design als het symbool van The Velvet Underground.”
Lou Reed [2]
Net zoals Warhol het wilde, kreeg de afbeelding van de banaan, met zijn seksueel gespannen toespeling, nationale aandacht voor The Velvet Underground, een blijvende onsterfelijkheid van hun samenwerking met de productieve Warhol. Ondanks het feit dat het album geen commercieel succes was, is het “het meest profetische rockalbum ooit gemaakt” genoemd en haalde 13e plaats op het beste album aller tijden door Rolling Stone magazine.
Warhol's herkende stijl, gedefinieerd door zijn fascinatie met de consumentencultuur, toont alledaagse objecten als primaire onderwerpen, zoals de banaan, om de opkomst van de massaproductie en distributie in zijn tijd te symboliseren. De controversiële albumcover en de banaan ervan kregen veel aandacht voor de kunstenaar en zijn weergave van het consumentisme.
Typisch voor de kunstenaar, Warhol reproduceert afbeeldingen van reeds bestaande commerciële bronnen, zoals de banaan van de albumcover, om werk te creëren in verscheidene mediums doorheen zijn carrière. Hij maakte schilderij, foto en print edities, met een zeefdruk en screen prints, geïnspireerd door de banaan. Andere afbeeldingen die bekende onderwerpen en iconische tekeningen werden waren onder andere Campbell's Soup Can, Marilyn Monroe, het Coca-Colaflesje en Mickey Mouse.
Warhols impact op de albumhoezen reikte verder dan zijn ontwerpen; zijn geest van samenwerking liet een blijvende erfenis na. Zijn interacties met muzikanten en zijn aanwezigheid in de levendige muziekscene van New York City versterken zijn reputatie als brug tussen de kunst- en muziekwereld. Zijn beroemde 'Factory'-studio werd een centrum voor creatieve geesten en stimuleerde samenwerkingen die de traditionele grenzen overstegen.
Warhol zijn artistieke gevoeligheden transformeert de albumcovers van functionele beschermhoezen naar prikkelende visuele statements. Zijn ontwerpen overstegen hun utilitaire doeleinden, en nodigen de luisteraars, op een multidimensionaal niveau, aan in gesprek te gaan met muziek.
De albumhoezen van Andy Warhol zijn meer dan visuele begeleidingen bij muziek; het zijn artistieke uitingen die een revolutie teweegbrachten in de relatie tussen beeldende kunst en muziek. Van de iconische banaan op 'The Velvet Underground & Nico' tot de provocerende beelden van 'Sticky Fingers', de ontwerpen van Warhol daagden normen uit, zetten aan tot nadenken en transformeerden albumhoezen in culturele artefacten.
Zijn nalatenschap reikt verder dan zijn individuele ontwerpen, aangezien hij de basis van kunst en muziek vormgaf en een blijvende impact op beide industrieën achterliet. De albumhoezen van Andy Warhol zijn een bewijs van zijn artistieke visie en veranderen voor altijd de manier waarop we de samensmelting van geluid en beeld waarnemen en ervaren.
Lang na de dood van Warhol in 1987 bleef de banaan voor controverse zorgen. In 2012 klaagden Lou Reed en voormalig Velvet Underground-bandlid John Cale de Warhol Foundation for the Visual Arts in New York aan om een gemeld plan tegen te houden die een licentie zou verlenen voor het gebruik van de Bananen-afbeelding op iPad-accessoires. De rechtszaak beweerde dat de banaan een symbool was van de band en gaf hen als zodanig een claim daarop. Uit de juridische controverse bleek ook dat het Bananenontwerp nooit bij het Copyright Office was geregistreerd. Nadat de partijen een onderhandse schikking hadden bereikt, heeft de federale rechter de rechtszaak afgewezen.[6] Je kunt er vol vertrouwen van uitgaan dat Warhol tevreden zou zijn met deze resolutie, aangezien de basis van zijn kunstwerken was om de aandacht te vestigen op massaproductie en de vrijheid van meningsuiting in een robuuste kunstmarkt aan te moedigen.
[1] Weaver, Cat, and Cat Weaver. “Who Owns Warhol's Banana?” Hyperallergic, Hyperallergic, 7 Feb. 2012, https://hyperallergic.com /46642/ warhol-banana/.
[2] "The Velvet Underground v. The Andy Warhol Foundation for the Visual Arts, Inc., No. 1:2012cv00201 - Document 30 (S.D.N.Y. 2012)." Justia Law. Accessed March 15, 2019. https://law.justia.com/ cases/federal/district-courts/ new-york/nysdce/ 1:2012cv00201/390369/30/.